POEMA CON TÍPEX

El m r, la n che os ur
la vi a y l muer e,
Di s.
Mi cor z´n r to sin ti.

Raúl Vacas, Proceso de amor

sábado, 26 de marzo de 2011

Baixo as nubes da noite,
coa música do vento
e o resplandor da lúa,
o tempo pasa lentamente.
Os segundos son minutos,
e os minutos horas,
e as horas días,
e os días vida.
Son soños pasados,
son recordos futuros,
son presentes non vividos,
finais felizmente tristes.

7 comentarios:

  1. Moitísimas grazas Cristian polo comentario!! E... iso de bo... serao...a min paréceme normal... como todos os que escribo... jaja!!
    Outra vez, moitas grazas!! :)

    ResponderEliminar
  2. De nada. Hai que ser máis positivo.

    ResponderEliminar
  3. Jajaja..... o mesmo digo, Cristian!!
    Grazas!! :)

    ResponderEliminar
  4. Eu son positivo na vida pero cando esbribo, escribo a realidade tal e como é, cos seus defectos e poucas virtudes.

    ResponderEliminar
  5. Pois paréceme moi ben.... e a verdade é que a vida, como ben dis, ten poucas virtudes e moitos defectos, ou polo menos eu véxoa así!
    :)

    ResponderEliminar
  6. Na miña opinión o que nos fai mellores é saber separar día a día as cousas boas das malas, para poder vivir realmente.

    ResponderEliminar